Bos (dag 26)

We zijn in bijna echt in Beieren aanbeland en dat zullen we weten. Dit trotse Bundesland ziet zichzelf als meer waard dan de rest van Duitsland. Vriendelijk gezegd, zijn ze het California van Duitsland. Iets minder vriendelijk: de Friezen van Duitsland.

Waarbij ik de Friezen soms zie als de Serviërs van Nederland. Om het ingewikkeld te maken. Maar het is een trots volk. Maar ook zeer gastvrij en superbenaderbaar. Maar dat je een campinggebouw in de kleuren van Bayern schildert (200 km verder) gaat me toch iets te ver.

Miltenberg is een soort mini Koblenz. Een wat kleinere rivier. Maar liefst één vrachtboot. En twee rondvaartboten. En een mooi stadshartje. Maar als trotse inwoner is het waarschijnlijk de mooiste stad op de wereld. Op München na. 

Nu we toch aan het vergelijken zijn. Duitsland is een vriendelijk land. Een plichtsgetrouw land. Een wat zwaar op de hand land. Een land dat gebukt gaat onder haar historie. Nederland daarentegen is een ruzieland, een maaiveld land, een vrijer land en een kaasland.

Maar wat opvalt is dat Nederland geen gastvrij land is. Iets wat altijd opvalt wanneer je in het buitenland bent (vind ik).

Gisteravond waren overal feesten. De Walpurgisnacht/ Tanzen in den Mai. En ook vandaag is het feest.. Geen kip op straat maar wel in het bos. Winkelkarretjes met bier en eten. Muziek uit de boxen. Vrienden en familie die op hun feestdag de bloemetjes buiten zetten. Of gewoon de nacht verlengen met een feestje in het bos. Of blaaskapellen en lange tafels in de dorpen. Erg leuk.

De etappe van vandaag ging van Michelstadt naar Miltenberg. Waarvan dik twintig kilometer door het bos. Heerlijk. Zeker als je van bos houdt. 

Spreuk van de dag