Hoe vaak zijn er wel geen posters van een berg (en een pad naar boven) gedrukt en opgehangen bij reorganisaties. Waarbij de veranderaar en/ of de leidinggevende de medewerker uit ging leggen dat het moeilijk zou worden maar dat er een kronkelig pad met veel S-bochten naar de top zou leiden.
Maar eigenlijk is dit flauwekul. Het is een lange steile weg recht omhoog. Zonder bochten. De enige rust die je krijgt is die tien meter dat het weer even vlak is voordat je weer als een dolle naar boven wordt gejaagd met je collega's. Een soort muur van Geraardsbergen. Of sinds vandaag de Muur van Eberbach. Voor het eerst echt afzien. Ik wist niet dat ik zoveel poriën had.
Dit deel van de reis is ook iets wat elke organisatieadviseur of leidinggevende zou moeten meemaken. Fysiek voelen wat verandering doet met een medewerker. Deze avond heb ik wat zitten rekenenen en voor een driedaagse met coaches en gastspreker, overnachting en dergelijke kan ik een mooi programma aanbieden voor 3250 euro (minimale deelname 10 mensen). Geen grap. Of toch wel. Informeer vrijblijvend.
Maar goed. De etappe van vandaag ging van Zwingenberg naar Michelstadt. Stond gisteren in het teken van zelfmedelijden nu stond de dag in het teken van zelfkastijding. Van die lekkere. Van die ondoordachte. Een klein stukje Nibelungensteig, een klein stuk E8 en een groot deel Vierländerweg. Op de juiste plekken een Bäckerei of supermarkt. Maar wel inspannend. En daar deden we het tenslotte voor.
Voor aanvang van mijn tocht wilde ik per sé de Nibelungensteig lopen. Maar dat plan heb ik vanmorgen laten varen. Nog niet fit genoeg om dit te volbrengen. Maar ik ga deze steig nog eens helemaal lopen. Maar nu ook klimmen, dalen en door de bossen wandelen. Heerlijk.
En was gisteren dan echt zo vreselijk? Nee achteraf niet. Maar ik had medelijden met mezelf. En dan ziet de wereld er niet heel mooi uit. Toch weer iets opgestoken!
De afstand van vandaag 47 kilometer. Zwingenberg - Michelstadt.
Reactie plaatsen
Reacties