Soms heb je een paar dagen nodig om je gedachten te ordenen. Omdat je eigenlijk niet gelooft wat je is verteld. De afgelopen dagen heb ik toch wel verdwaasd rondgelopen. In zowel Koblenz door de veerman als in Braubach door de campinghoudster is me het volgende medegedeeld.
'Er zijn er gewoon te veel van. Ze weten dat ze hier te eten krijgen terwijl dat in Noord Afrika niet zeker is. En wat doen we hier? We voeren ze. En ze vermenigvuldigen zich. Het zijn verdringers. En wat doet de regering. Helemaal niks. Weet je wat we zouden moeten doen? Ze allemaal afschieten is de enige oplossing aldus de veerman!'
Het probleem met de Nijlgans is toch groter dan ik dacht.
Maar als toerist in den vreemde is het niet iets dat me wakker houdt. Greenpeace (zie foto) speelt in op het fenomeen 'ver van mijn bed'. Maar of dit nut heeft? Maar heeft wat ik doe, wat wij doen wel nut? Ik consumeer nu ook als een dolle. Ik hou een complete economie in het laagseizoen draaiende. Ja, ik ben somber (heel veel sterkte Nubke!) vandaag.
Maar dat is niet erg. Dat doet niets af aan de etappe van vandaag. Via de Rheinterassenweg over de met druivenranken behangen hellingen langs de Rijn. Ge-wel-dig. Minder heuvel op en heuvel af als de afgelopen week maar veel en veel leuker dan dat gesjok door de Friese vlaklanden.
En Weingüter. Honderden. Duizenden. Ik zou zelfs zeggen: tientallen (bron Asterix). Voor mijn vrouw en haar Wino's hiervan een selectie van wijnhuizen in het fotogedeelte.
En als je nu bij de eerste alinea's dacht aan buitenlanders. Geeft niet. Als je maar weet dat wij twee politieke partijen hebben die dit voorstaan met mensen (behalve dat neerschieten). Kunnen wij ons dan beschaafd noemen? Tot morgen.
Wiesbaden - Guntersblum
Spreuk van de dag
En ik moed opeens aan Wim denken. Ik weet niet waarom 😀
Reactie plaatsen
Reacties