Maandagmorgen. Maar zonder dat gevoel. De zon is weer opgekomen. Ik leef nog en jullie ook. Vandaag de eerste dag van de rest va mijn leven. Over de Po vlakte. Vanmorgen toch maar besloten om niet de route Beekes te volgen. Want een beetje om.
Ook al loop ik dan langs een aantal doorgaande wegen. In plaats van door de natuur. En ik zal de komende dagen heus wel delen van de route volgen. Want die is mooi.
Mijn keuze is mede gemaakt doordat veel mensen het over loslaten hebben. Ik heb moeite met dit begrip. Ik wil niks loslaten. Maar ik heb wel een idee over loslaten.
Wat is nu meer loslaten dan 30 kilometer lopen langs een doorgaande weg aan de rechterkant van de weg met achteropkomend verkeer? Volgens mij is dit de definitie van loslaten; vertrouwen op de ander.
En het voordeel is ook nog eens dat je niet wordt overvaren. Daarnaast is de ambulance ook snel ter plekke mocht er wel wat gebeuren. Zaak blijft het natuurlijk om niet over een hagedis te struikelen om vervolgens in een draaiende hakselaar te vallen die net voorbij rijdt.
De weg gaat ook langs dorpen en benzinestations (eten en drinken) en het is weer eens wat anders dan uitzichten. Eigenlijk alleen maar voordelen dus.
De temperatuur valt wat tegen. Vooraf werd er gerept van 40 graden. Maar dat is het lang niet. Muggen? Nog niet gezien. Alleen maar aardige mensen in die Po vlakte. Vandaag 33 / 1774 kilometer gelopen naar Roverchiaretta. Maar ik ga morgen wel wat eerder starten.
Reactie plaatsen
Reacties