Als Groninger weet je dat je huis kan schudden, dat alles ligt aan de hoge heren in Den Haag en dat je elkaar groet met de wijsvinger. Zittend in de auto is het voor de Groninger namelijk al voldoende om alleen de wijsvinger van het stuur te halen om de tegenligger al het beste te wensen. In Italië is men wel gecharmeerd van het hoofdknikje.
Friezen herkennen elkaar in het buitenland door het Fries of dat ze op de snelweg staan. Groningers herkennen elkaar door het vingertje en het wachtwoord Knols Kouke. Drenthen kennen elkaar van de TT en de jaarlijkse NSB sjoelavond.
Die drie provincies gaan dus nooit samenwerken. Elke Fries is in zijn hart een Groninger maar zullen dit nooit erkennen. Groningers willen niks met de Drenthen te maken hebben omdat deze zijn opgegroeid met jenever en achterdocht. En Groningers hebben alleen het vingertje en wat restgas.
In andere landen is dat precies hetzelfde. Zoals in Bayern waar ik heel fout mijn rechterhand naar mijn rechterschouder bracht bij elke begroeting. Met reden hoor maar dat vertel ik nog wel een keer. In Bayern heb je Schwaben, Franken, de Algäu en Hochbayern. Die hebben geen hekel aan elkaar maar noem het Frankenland geen Bayern. Omdat dat dan de poppen aan het dansen zijn.
In Italië heb je dat natuurlijk ook. Zo worden de Südtirolers als zakkenvullers gezien die niet bij Italië willen horen. Het zuiden wordt gezien als een corrupte bende. Maar allemaal zijn ze trots. En dat zie je. En dat hoor je. Man man man waar Groningers aan wat gebrom en geknauw genoeg hebben, is het bijvoorbeeld in een supermarkt zaak vooraan in de rij te staan. Over alles wordt gediscussieerd. Luid. Luider. Luidst.
Zo ook de fietsers. Die hoor je van verre aankomen. Van heel ver. Het flauwe bongiorno wat ik dan stamel valt hierbij sowieso in het niet. Dus een hoofdknikje en een lach wordt altijd beantwoordt door een knikje. De gulle lach die ik de vrouwelijke fietser schenk wordt helaas nog niet met een omhelzing bekroond. Maar ik heb geduld. En de weg is nog lang.
En die weg viel wat mij betreft vandaag een beetje tegen. Rechts de autosnelweg en links de doorgaande weg. En de hele dag muziek, hoe goed ook de playlist is, is ook niet mijn ideaal. Dus ben ik afgeslagen naar het Gardameer. Ik vermoed dat ik de komende dagen iets meer vergezichten heb en wat minder verkeerslawaai.
Vandaag wat meer gelopen dan ik vanmorgen dacht. Maar morgen zal ik die 48 kilometer zeker niet halen. Vandaag van Trento naar Torbole. De komende dagen wat langs het meer lopen. Zondag misschien de Giro en vanaf Verona pak ik dan waarschijnlijk de route Beekes weer op. Tot morgen.
Thema cirkel #3 in opdracht van Gretha
Reactie plaatsen
Reacties
Goed gevonden Rinse.