En daar sta je dan. Op het station van Bologna. Alleen. De familie al weer naar huis en jij moet nog even door. Maar eerst weer terug. Naar Bolzano om over een dag of tien weer in Bologna te zijn. Een soort back to the future.
In de trein een Duits echtpaar ontmoet die van München naar Venetïe waren gefietst. Dus deze route is er niet meer alleen voor de wandelaars. Een aanrader volgens hen. Een treinreis ia dan nog aangenamer met een leuk gesprek.
In Bolzano werd ik weer begroet door dezelfde zwervers en hetzelfde weer. Vandaag een etappe om er weer in te komen. Een dag dus met kpGP (kleine pijntjes en grote pijntjes). Hetzelfde als de laatste twee rustdagen. De dag erna wil het dan gewoon niet. En dat is na drie meter lopen al duidelijk.
Maar toch nog 35 kilometer er uitgeperst in deze natte niet bijster opwindende etappe naar Salorno waar mijn kleding hangt te drogen. Ik had het laatste uur namelijk geen zin om weer het regenpak aan te doen. Waarom nemen mensen en ik in het bijzonder, zulke slechte beslissingen?
Reactie plaatsen
Reacties