Panoramawege (dag 48)

Na de etappes van de afgelopen dagen op de Vinschgauer Höhenweg was ik van plan ook een deel van de Meraner Höhenweg te gaan lopen. Iets zwaarder, iets hoger. Maar ik heb het toch maar niet gedaan. Ik moet nog veren ik weet heel zeker dat ik hier nog een keer terugkom. Wat ik dan wel gedaan heb? Afscheid genomen van de Alpen. 

Maar wel via een paar Panoramawege en Waalwege. En natuurlijk het dal overgestoken en de bocht om. Vanaf nu is het alleen nog maar gerade aus naar Rome. Ik durf te hopen dat ik het nu ga halen. Tenminste als ik het rijgedrag van de Südtiroler wat door begin te krijgen. Het lijken wel echte Italianen. 

En blijkbaar zijn richtingaanwijzers optioneel als je een auto aanschaft. De Waalwege (irrigatiesysteem uit oude tijden die nog steeds worden gebruikt) zijn prettig om te lopen. De Panoramwege zijn mooier (vind ik) maar hebben ook best wel wat moeilijker stukken. Maar ook goed te doen. Niet met een rolstoel maar daarin kun je hier ook niet in de meeste toiletten komen. 

Dit is wel mijn land volgens mij. Relaxte mensen, alles goed geregeld voor de toerist en inwoners. Goed eten en lekkere wijn. De wind door de bomen klinkt als de branding en heel veel vogels. En omdat het vandaag 27 graden was ook opeens veel hagedissen die lagen te zonnen. Drie dagen geleden was het nog 3 graden en heul veul regen. Het kan verkeren. 

En zeg nou zelf hoe vaak krijg je de kans in je leven om bijna drie weken in de regen te lopen? Ik had die kans en heb hem met beide handen gegrepen. Sjongejongejonge wat was dat genieten zeg. Ik heb me suf genoten.

Morgen richting Bolzano en dan zaterdag met de trein naar Bologna alwaar mijn prinsessen aanwezig zullen zijn.

Vandaag vroeg gestopt om lekkere wijn (Meraner Burgunder) te drinken en 28 kilometer gelopen. En dat was eigenlijk meer dan genoeg. Slaap lekker en tot morgen. 

Spreuk van de dag/ Laat die Goethe maar schuiven