Kees (dag 42 onderweg)

Kees is eigenwijs. Erg eigenwijs. Kees heeft weinig vrienden.  Kees is prikkelbaar en wil alles zelf doen. Wat er op neer komt dat zijn partner alles doet. Kees wil zich niet voorbereiden of inlezen. Dat heeft hij nooit gedaan en nu zeker niet. Op deze vrijdag was de ommekeer.

Zijn partner liep sneller en was aan rust toe. 'Wat is het toch een gebakje. Een droplul. Had ik maar naar mijn moedertje zaliger geluisterd. Ik hoop dat ie vandaag of morgen mijn grens overgaat. Dan gooi ik hem in een ravijn. Dan haal ik hem eruit. En gooi hem er nog een keer in. Om echt zeker te zijn. Ik loop door. Wat is het toch een eikel'.

Maar Kees moest toch worden geholpen en daarom werden aanwijzingen aangebracht op nogal duidelijke wegwijzers. Kees mag zijn handjes dichtknijpen met zo'n partner. Maar dank zij hem is zijn partner nu wel een crimineel omdat ze niet op wegwijzers mag schrijven. Ze zal 's nachts nog vaker wakker liggen. Wees niet als Kees. 

Wees AlpenToni. Die repareert daken en belt gewoon, hangend in zijn harnas, met zijn vrouw om te vragen of ze de bloemen mooi vond. AlpenToni is een held. AlpenToni is een voorbeeld Kees!!