Bankje (dag 40)

Gepubliceerd op 15 mei 2019 om 20:02

Vandaag was een bijzondere dag. Een koude dag maar ook een warme dag. En dat laatste kwam door Kaspar. Een boer die zijn hele leven al uitkeek op de Alpen. Hij was wel in voor een praatje en volgens mij zijn we vrienden voor het leven.

Een paar uur op zijn bankje gezeten met uitzicht op de bergen. Zijn levensverhaal ken ik nu en die van de buren maar ook van de dieren. En van zijn medewerker die een bank had beroofd (jaren negentig) en in de trein werd opgepakt omdat hij geen bivakmuts tijdens de overval had gebruikt. Een medepassagier had 'm herkend.

En daar zit je dan op een bergweide hartelijk te lachen om zoiets doms. Met een wildvreemde. Een aardige man zo oud als mijn vader en nu nog de enige vaste bewoner van zijn dorp. Met drie prachtige koeien. Met van die bellen.

Die bellen heb ik gisteren voor het eerst gehoord maar vandaag had zo'n beetje ieder levend wezen zo'n ding om. Oostenrijk nadert. Sterker nog. Morgen loop ik er al rond. Tenminste. Dat hoop ik. De Fernpas was gisteren gewoon gesloten.

Qua kou heb ik de afgelopen weken goed kunnen oefenen. Geen enkele keer boven de 7 graden en vaak met een vieze noordelijke wind en veel regen. Nachtvorst galore. Maar je hoort mij niet klagen want ik heb er zelf voor gekozen. En je kan zo zeker niet verbranden door de zon.

En het schiet al lekker op richting Italië. Dan kan de lange broek uit. Eindelijk. Frisse winden door mijn kruis.

De laatste foto van het blog is voor Gretha die me de opdracht heeft gegeven om negen foto's te maken met het thema cirkel. Voor het goede doel. De druk stijgt opeens. Van kiekjes schieten nu opeens echte foto's maken.

De afstand van vandaag Schöngau - Roßhaupten 28 kilometer.