Onder stoom (dag 28)

Als een trein. Het voordeel van dagenlang stijgen is dat het op een dag ook moet gaan dalen. En dat was vandaag. Licht hellend naar beneden. En door. Daar krijg ik nu een stijve plasser van. De prioriteiten worden anders na een maandje lopen, nietwaar?

En morgen mijn eerste echte rustdag. Strategisch gekozen omdat het koud wordt met de hele dag regen, hagel en sneeuw. Zo'n dag kan ik beter anders doorbrengen. Zoals wat slaap inhalen of gewoon helemaal niets doen.

Vandaag nieuwe sokken gekocht. En een lange broek. Want die had ik niet mee genomen. Het was de afgelopen dagen af en toe onaangenaam terwijl ik toch geen koukleum ben. Ik hoop dat ik geen spijt krijg van iets wat ik niet heb gekocht; schoenen.

Want de rechterschoen is lek. En hoewel ik geen vriend ben van mijn rechterschoen kan ik maar met moeite afscheid nemen van dit leren gedrocht.

De etappe van vandaag ging van Steinfurt naar Bad Mergentheim via Tauberbischofsheim en Lauda. Dalen en weer stijgen met aan de ene kant bos en aan de andere kant weides. Bij het inlopen van Tauberbishofsheim wat kaarsen gebrand voor de doden en zieken.

De afstand van vandaag was 43 kilometer

Lezersvragen

En dan nu nog een paar antwoorden op vragen die een aantal lezers bezig houdt.

Hoe gaat het wanneer je naar het toilet moet? Meestal gewoon de deur open en dicht doen. Papier afscheuren en in de toiletpot gooien. Broek uit en gaan zitten. En dan maar zien wat wat er komt. Ja, ik ben een Sitzpinkler.

En mis je de seks? Nee. Ik heb net zoals thuis bijna elke dag seks. Maandag bijna, dinsdag bijna, woensdag bijna .... .

Wat vind je tot nu toe van de Duitsers? Aardig. Gastvrij. Maar ze dragen hun geschiedenis mee. De (schaamte over de) oorlog zit dicht aan de oppervlakte. Mijn opmerking dat de negatieve gevoelens van de Nederlanders ten opzichte van Duitsland  meer ligt aan de finale van '74 dan aan de oorlog heeft me al een glas bier opgeleverd.

Hoe gaat het op het mentale vlak met je? (naast de lichamelijke zwakheid is dit mijn andere punt van zorg) Nou. Ik hoor gelukkig de stemmen uit het stopcontact niet meer. Helaas heb ik wel een angst ontwikkeld: cenosillicafobie. En in het bos heb ik het gevoel dat ik achtervolgd wordt door een clown met een ballon.

Heb je ook een verbanddoos mee? Een duidelijke vraag. En het antwoord ook. Nee, ik loop alleen.

Ik wens u allen vanuit een Duitse hotelkamer een goede nacht.

Spreuk van de dag