Leeuwarden - Vrouwbuurtstermolen (15 juli 2018)

Del laatste dag dat ik meeloop met een etappe van Santiago aan het Wad. Na twee dagen meewandelen, dacht ik wel dat ik elke wandelaar in Nederland kende. Maar niets was minder waar. Weer nieuwe gezichten voor een etappe van 23 kilometer. Er zal geen enkele routeplanner dit aantal kilometers aangeven maar dat komt omdat we begonnen met een rondwandeling door Leeuwarden onder leiding van een stadsgids.

Heel kort samengevat komt het hier op neer. Vroeger woonden de Oranjes in Leeuwarden en nu niet meer. Maar wat een geschiedenis hebben ze achtergelaten. En wat een geweldig mooie stad is Leeuwarden toch. Oude en nieuwe architectuur, grachten, musea en goede stadsgidsen. Wat wil een mens nog meer.

Om alles te vertellen gaat me wat te ver. Daarom nodig ik iedereen uit om naar Leeuwarden te komen, een stadswandeling te maken, een rondvaart te maken of gewoon te genieten van alles wat Leeuwarden en de provincie Friesland dit jaar te bieden heeft.  En nee, ik werk niet voor de plaatselijke VVV. De stadswandeling eindigde in de St. Jacobsstraat met fantastische putdeksels. Putdeksels hoor ik je nu denken. Ja, putdeksels (op bladzijde 42).

Zoals elke dag werd de wandeldag begonnen met koffie en gebak. En het zat nu wel zo lekker op het terras van De Walrus dat ik wel wilde blijven zitten. Maar de plicht riep en we waren snel in Jelsum waar men zo vriendelijk was de deuren van de Dekemastate een uur eerder te openen om ons te verwelkomen. Het Dekemasap is trouwens een aanrader. 

Na Jelsum gingen we naar Koarnjum voor een stempel (Martenastate) en een korte bezichtiging van de kerk. Bij de Martenastate is ook een natuurcamping. Vervolgens naar Britsum waar de Johannes kerk ook open was, En wat is dat toch een leuke kerk met eeuwenoude fresco's die werden herontdekt bij renovatiewerkzaamheden. Deze kerk is trouwens ook een refugio. Een dag van te voren even bellen en je kunt slapen in de kerk.

Wat een geweldige samenwerking tussen kerken en het bestuur van het Jabikspaad. Na Britsum even afkoelen in de schaduw van de kerk in Stiens om daarna over de Meseta van het Noorden naar Feintsum te gaan waar ook een refugio is. En wat voor één. Strak, mooi en luxe.

Als een horde uitgehongerde sprinkhanen werd het fruit verorberd, het drinken opgedronken voordat er werd uitgebuikt in de schaduw van de garage. Wat een plek om te mogen overnachten als pelgrim. En wat een aardige eigenaars. Bedankt Wiep en Durkje. Maar wij moesten helaas doorgaan voor nog een klein stukje door de polder naar Vrouwbuurstermolen. En daar was het weer tijd voor een kort café St. Jacques omdat de bus naar Leeuwarden moest worden gehaald.

Dus was het tijd om afscheid te nemen. En ik haat afscheid nemen. Ik word daar emotioneel van. Maar waar wordt ik niet emotioneel van. ik heb al tranen in de ogen als ik een dode egel zie. Maar deze keer viel het me niet zwaar omdat ik zeker weet dat ik iedereen nog eens zie. Heel erg bedankt voor deze dagen dat ik met jullie mee mocht lopen.